NOTAS DE POSTA EN ESCENA

É un monólogo que trata de plasmar, dende a miña visión masculina, o que puido significar ser muller ao longo da historia. Sempre tivo claro, dende a idea primixenia, que estaba cansado de ler epopeas de homes en guerras, grandes escritores e grandes pensadores. Todos homes. A historia fómola escribindo os do sexo oposto, relegando en demasiadas ocasións á muller a un segundo plano. Era hora de tomar o pulso do sentido común e tamén da actualidade. Servirme da visión de Pandora, que naceu nos albores da humanidade e transitou polos anos ata os nosos días, pareceume un consistente fío condutor para representar a épica xesta da nai da que todos provimos.

CRÍTICAS

‘É nesa parte central na que vemos a unha Rosalía Castro lucirse dando vida a unha Pandora levada ao extremo. Unha Pandora que sofre no seu propio corpo o machismo. Un machismo que a fai habitar o texto dende unha verdade moito maior, máis rompedora, máis real. E esa verdade a mantén ata o final’ [ler+]

Por Fernando Reinaldos, de PaperBoxMag

‘A través do proceso da obra veremos de que xeito Rosalía Castro é capaz de medrar pouco a pouco, dende un personaxe esencialmente narrador (discreto, amable, case apagado), para ser capaz de varrer a escena, limpala como o diluvio de Zeus sobre a terra, e ocupar todo o espazo ata o final. Unha potencia que desenvolve progresiva e controladamente nun excelente traballo’ [ler+]

Por Julio Castro, de La República Cultural

‘A actriz Rosalía Castro e o director Germán Torres quixeron arroxar algo de luz a este enigma. Por medio do teatro trataron de responder á pregunta de ata que punto a relixión interveu no rol que ten a muller ao longo da historia’ [ler+]

Por Alfonso Álvarez-Dardet, de Público

‘Unha encantadora peza con idea orixinal de David San Juan, dirección de Germán Torres e excelente actuación de Rosalía Castro, un trío de talento que se desenvolve moi ben nas táboas, cunha proposta escénica que conquista aos espectadores pola súa perspicaz forma de contar parte da mitoloxía grega, onde a protagonista é a primeira muller feita por orde de Zeus, para introducir males na vida dos homes, despois de que Prometeo, indo en contra da súa vontade, lles outorgue o don do lume’ [ler+]

Por Mayelit, de Daliliano Teatro

‘E no OFF Latina, Germán Torres constrúe un ritual sinxelo e poético da man da primeira muller da historia, para que, saltando no tempo, podamos coñecer ás herdeiras daquela primeira femia e que tanto marcou ás posteriores na ‘evolución’ e respecto cara ao mal chamado sexo débil. Unha peza con momentos de fraxilidade e emoción contida’ [ler+]

Por Adolfo Simón, de Qué revienten los artistas

‘Unha peza preciosa, moi medida en todos os aspectos da súa dramaturxia, pensada e repensada por Germán Torres, e cunha interpretación á altura do texto, que non fai nada difícil pensar en Rosalía Castro como esa Pandora que Zeus procreou para dar vida á primeira muller sobre a terra‘. [ler+]

Por José-Miguel Vila, de Diario Crítico