ESPECTÁCULO CANCELADO POR PROBLEMAS DE SAÚDE

MÁIS INFORMACIÓN

COORGANIZA:

UNHA PRODUCIÓN DE FACTORÍA ESCÉNICA INTERNACIONAL E COMPAÑÍA NACIONAL DE TEATRO CLÁSICO

Tense feito con frecuencia un retrato das serranas coma mulleres matahomes e salteadoras para desfiguralas, pero en realidade o bandoleirismo foi sempre un fenómeno sociolóxico universal produto de factores relacionados coa miseria e a inxustiza nalgúns momentos determinados, que propiciaron unha rebeldía como única resposta a unha sociedade que só defendía os intereses duns cantos , neste caso, dos homes.

As nosas dúas bandoleiras, aínda que hai moitas máis, non son nin terribles, nin deformadas, nin agresivas, só teñen rabia por ter sido insultadas e enganadas e non teñen ningunha oportunidade de restablecer a súa ‘honra’, só por medio da vinganza que é a única vía que o seu entorno lles permite. Son listas, graciosas e cheas de vida e ilusións frustradas que sacan pegando aos homes.

E, ademais, hai unha cousa belísima: o seu pai, que as ten que castigar porque a lei así o ordena, rómpese por dentro e ten unhas contradicións enormes nunha das mellores escenas da obra.

O verso de Lope é marabilloso, vivo, orgánico, rítmico. Fai que o texto flúa dentro dos corazóns dos personaxes, crea a arquitectura para que saia con toda a súa organicidade.

Carmen Portaceli e Marc Rosich