Prezo: ANTES 01/04/2016: 12 € (VR) / 15 €. A PARTIR DE 02/04/2016: 15 € (VR) / 18 €
Duración: 100 minutos
Idioma: CAS
Calificación: + 14
Duración: 100 minutos
Idioma: CAS
Calificación: + 14
'El Retablo de las Maravillas' que escribiu Cervantes hai catro séculos, presenta unha divertida sátira sobre as hipocrisías da España da época. Os mandatarios dun pobo, ante un retablo baleiro amosado por uns cómicos, e aparentemente máxico por non ensinar nada a sucios de sangue ou bastardos, simulan ver o que non ven para demostrar que son ‘xentes de ben nacer’. A disparatada sátira cobra dramatismo e acentúase a acidez do discurso cervantino nun sorprendente e emotivo final.
DRAMATIZACIÓN E DIRECCIÓN: FRANCISCO NEGRO. COMEDIANTES: JOAN LLANERAS, FRANCISCO NEGRO, MAYTE BONA, FELIPE SANTIAGO, ADOLFO PASTOR, SANTIAGO NOGUÉS, MAMEN GODOY.
EL RETABLO DE LAS MARAVILLAS, Morfeo Teatro
MORFEO TEATRO
Con especialidade en teatro clásico e residencia en Burgos, dende hai anos recibe unha cálida acollida pola súa singularidade. Na súa filosofía está o afán de adaptar ou rescatar pezas pouco habituais no repertorio clásico, asumindo un vangardista sentido da posta en escena. Dentro do seu academicismo asume os riscos de estudar as grandes escolas teatrais na súa dimensión máis moderna, cunha marcada proximidade co espectador e unha forte personalidade.
No Teatro Colón presentaron con anterioridade ‘La sombra del Tenorio’ e ‘La escuela de los vicios’.
SOBRE EL RETABLO DE LAS MARAVILLAS
‘Yo, señores, soy el famoso representate Chanfalla y esta mi compañera Chirinos, que traemos el Retablo de las Maravillas. Artilugio mágico tan fuera de su naturaleza que muestra siempre lo que no es, y algunos cosas que nunca son…’
Esta montaxe rende homenaxe a Cervantes, á figura literaria máis universal que deron as nosas letras, a un xenio sen precedentes, que tras unha azarosa, e a veces contraditoria vida, regalounos os máis belos e profundos escritos da lingua castelá sobra a condición humana, sobre o carácter dos españois. Cervantes foi un home do seu tempo, de sólidas conviccións ante a decadencia da súa época; morreu vello, pobre, e desencantado polo esquecemento no que o tiñan os seus compatriotas. Foi un home que cría na honra, nos principios e a xustiza, na importancia de ser honesto, de repudiar a avaricia, de ter un corazón nobre capaz de denunciar os abusos dos poderosos e compadecerse dos débiles. Un home que criticou a rapina nos negocios, o engano, a prevaricación, a hipocrisía, o premio aos necios e o esquecemento dos honrados, a envexa como pecado nacional. Un home que creu na ilusión dun mundo mellor e na necesidade de pelexar contra xigantes … un home do seu tempo, e oxalá o fora do noso.